naar Ameland
Ameland is een ideaal reisdoel vanaf Harlingen. Als er een beetje gunstig tij is, kun je in één keer via het Kimstergat over de Vlakte van Oosterbierum naar het Molengat, en dan door naar Nes. Is het tij minder gunstig, kun je jezelf naar buiten laten spoelen over de Blauwe Slenk, om vervolgens na de kentering via de Meep het wantij van Terschelling te pakken, en alsnog door te varen naar Nes.
Het tij was gunstig.We hoefden niet vroeg op om toch over de Vlakte te kunnen. En zo namen we op zaterdagochtend afscheid van Harlingen en van het westelijke deel van de Waddenzee. Het zou twee maanden duren voor Trui weer terugkeerde.
We waren zelfs aan de vroege kant. We moesten nog prikken met de pikhaak om genoeg diepte te vinden, en kwamen voor HW over de plaat. Dat is gunstig, dan heb je nog een beetje stroom mee als je richting het volgende wantij vaart. Ook de wind was gunstig. Hoofdzakelijk halve en ruime wind, kracht drie. Dat vraagt natuurlijk om bijzeilen. Al snel voeren we met kluiver, blinder en waterzeil. Onder deze condities is een botter opeens geen trage bak meer. Door goed te trimmen lukte het ons om een dikke tjalk er uit te zeilen (onderlangs), en later nog een katamaran met dubbele fok.
Op Ameland hebben we een heerlijke zomeravond doorgebracht aan dek, en later een terras in Nes onveilig gemaakt.
Op zondag moesten we weer naar de vaste wal. Het doel was Zoutkamp. HW lag vrij laat. Dat betekende dat we uit konden slapen, maar ook flink door moesten varen om de Robbengatsluis bij Lauwersoog te halen. Het wantij van Ameland is meestal pas drie uur voor HW begaanbaar. Maar opnieuw was het zomers weer, met gunstige wind. Met kluiver sjeesden we naar de Zoutkamperlaag, snel genoeg om geen serieuze tegenstroom te krijgen voor de havenmonding van Lauwersoog.
Zoutkamp
Helaas was het zo druk bij de sluis, dat we pas vrij laat naar Lauwersmeer konden. Een onhandig tijdstip om per OV weg te komen uit Lauwersoog, en bovendien waren we nog lang niet klaar met dit prachtige zeilweekend. We voeren dus verder, kruisend met rustige wind over de oude binnenzee. Het laatste stuk moest helaas op de motor, de wind viel weg.
En zo stonden we om negen uur bij de bushalte. Officieel kan dat helemaal niet, er rijdt zo'n buurtbusje dat niet meer dan drie mensen per halte mee hoeft te nemen. Gelukkig reed er een invaller op de lijn, die ons wel allemaal meenam, en vervolgens heel wat anderen moest weigeren...
En daarna de treinreis vanuit Winsum naar Delft, die tot drie uur 'snachts duurde. Dat was niet echt leuk, vooral omdat iedereen de volgende ochtend toch echt op het werk moest verschijnen. Maarja, dat kan gebeuren. De eerste twee doelen waren bereikt: een prachtig zeilweekend, en de Trui lag in Zoutkamp. Klaar voor de tocht naar de Oostzee.