Als, Ærø
Vlakbij Augustenborg ligt het plaatsje Ketting. Als rechtgeaarde fietsers moeten we daar de volgende ochtend natuurlijk langs. Vlak voordat we het dorpje inrijden, verlies ik een remhandle. Het schroefje is losgetrild. We zoeken het fietspad af, maar het is natuurlijk niet terug te vinden. Ik heb ook niets bij me om het te vervangen. In Ketting is gelukkig een enorme grasmaaierwinkel die ons vast wel aan een schroefje kan helpen. Als ik afstap, raap ik een schroefje van de straat dat precies blijkt te passen. Het is wel te lang, maar ach. Het zit er nu, meer dan een half jaar later, nog steeds in.
We rijden verder naar Mommark, het veerhaventje voor Ærø. We moeten twee uur wachten, maar dat geeft niet. In een kioskje kopen we een grote mok koffie. Aalke Lida krijgt enorme trek in een gebakken eitje en haalt de brander tevoorschijn. Ik ga lekker fotograferen in de haven. Het is een onbetekenend vissershaventje, maar toch zijn de havenhoofden voorzien van kleine vuurtorentjes. Normaal gesproken zie je dat pas bij havens van het formaat Bremen.
Op de veerboot raken we aan de praat met een bemanningslid die ook een hurricane blijkt te hebben, hoewel hij op Ærø meer aan zijn zeekano heeft. Hij vertelt ons wat over de omgeving, wijst op de kaart de enige ligfietswinkel in de wijde omgeving aan (altijd handig) en geeft tips voor het zeilen.
Op de veerboot raken we aan de praat met een bemanningslid die ook een hurricane blijkt te hebben, hoewel hij op Ærø meer aan zijn zeekano heeft. Hij vertelt ons wat over de omgeving, wijst op de kaart de enige ligfietswinkel in de wijde omgeving aan (altijd handig) en geeft tips voor het zeilen.
We arriveren in de westelijke veerhaven, Søby. We doen snel wat boodschappen en rijden dan over smalle weggetjes richting Ærøskøbing, de hoofdstad van dit eiland. Dit plaatsje staat op de werelderfgoedlijst, en terecht. Prachtige straatjes, oude vakwerkhuizen, een mooi haventje. Een pleintje met twee witte, houten pompen. Er is een gezellig café waar we een kopje koffie drinken. Ik neem me vast voor om deze zomer met de Trui deze haven te bezoeken.
Helaas kunnen we niet blijven in dit gezellige stadje. We willen de volgende ochtend vrij vroeg de veerboot naar Langeland hebben. We rijden aan het eind van de middag verder naar Marstal. Dit is de werkhaven van het eiland. Vroeger was het één van de belangrijkste havens van de Oostzee, en nog steeds zijn er een paar indrukwekkende dokken.
Na het eten verkennen we nog even het dorpje. De veerbootterminal blijkt niet al te ver weg, en onderweg zit een bakker. Verder kunnen we in het hele dorp geen gezelligheid vinden, dus we kruipen lekker in de tent.
